J-K-T

tychy.pl: Startują Tyskie Spotkania Teatralne
tychy.pl:Tyskie Spotkania Teatralne zakończone
warsztaty teatralne
relacje z minionych TST
Teatr Mały w Tychach

Festiwal niewątpliwie z politycznego nadania (socjalistyczne miasto Tychy powinno było mieć dużą imprezę teatralną), zorganizowany po raz pierwszy w 1973 roku jako I Majowe Spotkania Teatrów Amatorskich, przetrwał mimo dorabianych ideologii, stanu wojennego i… likwidacji Funduszu Rozwoju Kultury, z którego do 1990 roku był organizowany. Do 1995 roku Tyskie Spotkania teatralne były przeglądem teatrów amatorskich z województwa śląskiego. W roku następnym przegląd uzyskał wymiar ogólnopolski.

Co najmniej kilka zespołów teatralnych (które mają obecnie status zawodowych), zjawisk, osób zaistniało właśnie na Tyskich Spotkaniach

Teatralnych, żeby tylko wymienić teatry: “Cogitatur”, “Gugalander”, “Korez”, “Kriket” (to od zwycięstwa w tyskim konkursie spektaklu “Oskar i Ruth” zaczął się pochód Ingmara Villqista przez polskie sceny) czy tyszanina Ireneusza Krosnego – przed laty członka ATRiP “Migreska”. Niezwykle ważne dla rangi festiwalu są nazwiska. Tylko w ostatnich latach wiele znakomitych postaci ze świata teatru zechciało służyć swą wiedzą i umiejętnościami zasiadając w jury konkursu, prowadząc warsztaty teatralne i seminaria oraz prezentując spektakle. Byli wśród nich: Teresa Budzisz-Krzyżanowska, Leszek Bzdyl, Piotr Cieplak, Anna Chodakowska, Barbara Dziekan, Mikołaj Grabowski, Irena Jun, Henryk Konwiński, Emilia Krakowska, Halina i Jan Machulscy, Krzysztof Majchrzak, Leszek Mądzik, Krzysztof Miklaszewski, Jerzy Moskal, Marek Oleksy, Krzysztof Rau, Wojciech Siemion, Józef Szajna, Piotr Tomaszuk , Zdzisław Wardejn, Bronisław Wrocławski, Zbigniew Zapasiewicz.

Festiwal przebiega w trzech nurtach: przegląd teatrów amatorskich, warsztaty artystyczne, wieczorne spektakle profesjonalne.
źródło: Teatr Mały

Ariergarda.eu
recenzja – Sybilla Sierotkiewicz

„Billy (goat in progress)”

Spektakl teatralny Billy (goat in Progress) to część większego projektu (o roboczym tytule CAP) skupiającego realizacje: teatralną, performance oraz działań na pograniczu happeningu w przestrzeni miejskiej. Każda z tych realizacji ma przy po pomocy innych środków, dla siebie charakterystycznych, poruszać temat przemocy symbolicznej oraz rytuału przejścia w kulturze.

Billy (goat in Progress) to klasyczny spektakl, gdzie problematyka wyrażona jest przy użyciu instrumentarium środków teatralnych. Tytułowy Billy toczy nieustanną walkę o swą swobodę i przestrzeń, którą normy i wzorce kulturowe
próbują mu ograniczać. In Progress w terminologii teatralnej wskazuje na nieskończoność, otwartość, dojrzewanie dzieła, a w tym wypadku wiąże się z nieustannym podnoszeniem umiejętności i sprawności fizycznej aktorów niezbędnej do budowania postaci w części, gdzie dominującą rolę gra improwizacja.